Doorgaan naar hoofdcontent

Kaapverdië

Nadat God de Aarde had geschapen, schudde Hij zijn handen schoon. De kruimels die daarbij vrijkwamen, vielen als parels in de Atlantische Oceaan. Dit laatste kunststukje van God was volgens de legende Kaapverdië.

Kaapverdië, of de Kaapverdische eilanden, is een eilandengroep die bestaat uit tien eilanden, waarvan er negen bewoond zijn. De hoofdstad is Praia. De naam komt uit het Portugees: Cabo Verde dat Groene Kaap betekent. Tot 1975 was het een kolonie van Portugal. Gemengd met Creoolse invloeden is hier een mix van Portugese stijl en Afrikaanse charme ontstaan. Kaapverdië behoort tot het exclusieve clubje landen dat voor het grootste gedeelte nog in oorspronkelijke staat zijn.

Kaapverdië ligt 450 kilometer ten westen van Senegal in de de Atlantische Oceaan. De eilanden, die tezamen een hoefijzer vormen, bestaan uit bovenwindse (Barlavento) en benedenwindse (Sotavento) eilanden.

Kaapverdië

Het land van de eeuwige zomer kent nauwelijks regen. De zon staat elke dag loodrecht aan de strakblauwe hemel, maar het is nooit te warm, want er waait een verkoelende wind en de vochtigheidsgraad is laag. Met een temperatuur tussen de 24 en 30 graden is dit een ideale zonzekere bestemming.

De eilanden zijn nog ongeschonden en puur en kenmerken zich door een wilde, ongetemde natuur. De individuele eilanden zijn kleine wereldjes op zich: van duikparadijs en bergen, van onbewoond en  vruchtbare valleien, van vulkanen en relaxte sfeer en van rust en carnaval.

Boavista

De Kaapverdische keuken bestaat voornamelijk uit mais en, niet de eerste de beste vis, namelijk tonijn en kreeft. Cachupa is het nationale gerecht. Het bestaat uit bonen en mais en wordt aangevuld met bijvoorbeeld uien, worst of vis.

De nationale drank van Kaapverdië heet Grogue. Dit is een brandewijn van rietsuiker, koffie, munt, limoen en kaneel. Wie het iets minder sterk wenst kan kiezen voor de poncho. Dat is grogue met honing aangelengd.

Ik bezocht Boavista in 2012.



Populaire posts van deze blog

Route 62

Amerika heeft Route 66, die dwars door de VS loopt van Chicago naar Los Angeles. Ook Zuid-Afrika heeft zijn eigen Route: Route 62. Dit is de langste wijnroute van de wereld die loopt van Kaapstad naar Port Elizabeth. Wijngaarden Route 62 is de alternatieve route voor de N2 tussen Kaapstad en Port Elizabeth. De schilderachtige route slingert door vele landschappen van de Oost- en Westkaap. Onderweg rijd je door wijnvelden van o.a. Robertson, de fruitgaarden van Barrydale, de Karoo woestijn, langs mooie plaatsjes, watervallen en bergpassen. Swartberg-pas Calitzdorp is bekend om haar port, Montagu om zijn Muscadel. Montagu heeft daarnaast ook heetwaterbronnen. Oudtshoorn is dé struisvogel hoofdstad. Bekende passen en kloven zijn de Cogmanskloof en de Swartbergpas. Route 62 - Zuid-Afrika Bijzondere stops langs de route zijn  Ronnie's sex shop   en Diesel and Creme Route 62 Zuid-Afrika

Mosterdstad Doesburg

Doesburg is vooral beroemd om haar mosterd. Maar daarnaast geniet Doesburg als een van de weinige steden van Nederland grote bekendheid vanwege haar gerestaureerde binnenstad en vestingwerken. En, gelegen aan de IJssel en Oude IJssel, is deze Hanzestad ook een stad aan het water. Deze drie kenmerken maken Doesburg aantrekkelijk en het zeer de moeite waard om het stadje met een bezoekje te vereren. Het stratenpatroon is nog dezelfde als in de Middeleeuwen en daarom heeft het historische stadje sinds 1974 een beschermd stadsgezicht. Op een oppervlakte van een vierkante kilometer staan vele oude en gerestaureerde huizen en monumentale gebouwen. Doesburg De beste manier om Doesburg te ontdekken is met een stadswandeling. De wandeling is in een half uur te doen, maar wie bezoekjes wil brengen aan musea, kerken en kloosters moet rekenen op een halve dag. Een goed beginpunt is de Waag. Hierin is Stadsbierhuys De Waag gevestigd. Dit café restaurant is het oudste café en behoort tot de be

Gambiaanse gewoonten

In november 2013 was ik met mijn vriendin in Gambia en maakte ik kennis met de gewoonten en (eigen)aardige gebruiken van de 'Smiling Coast van Afrika' zoals dit West-Afrikaanse land genoemd wordt. Via een kennis, die eerder in het jaar in Gambia was, had ik de naam van een betrouwbare gids doorgekregen. Hij werkte bij een lokaal reisbureau, gevestigd voor het hotel waar we verbleven. Het kantoortje, dat er niet erg uitnodigend uitzag, bestond uit vier muren van klei, met twee ingangen waarin geen deur zat en een laaghangend rieten dak. Aangekomen bij het reisbureau kwam er direct een man op ons af. Hij stelde zich voor als Lamin. Ah, dat was toevallig, dat was de naam die ik doorgekregen had van mijn kennis. Bijzonder dat we direct de juiste persoon hadden. Ik haalde nog even voor de zekerheid de opgeschreven naam erbij: Andy Lamin Sanneh stond er. Ik liet hem het briefje zien en vroeg of hij dit was. 'It's not me', zei hij. We moesten zijn collega hebben die ook La