Doorgaan naar hoofdcontent

Bonaire in foto's: deel 4

Bonaire is een eiland in de Caribische Zee en een bijzondere gemeente van Caribisch Nederland. Bonaire is populair in onze winter en als bestemming van vele cruiseschepen. Maar de grootste aantrekkingskracht van Bonaire ligt onder water. Hier bevindt zich een van de mooiste natuurreservaten ter wereld, die zowel bij duikers als bij snorkelaars geliefd is.
In vijf delen neem ik je mee over het eiland: van de zoutpannen in het zuiden, via de hoofdstad Kralendijk, naar het Gotomeer en Rincon in het noorden. Langs stranden met azuurblauw en turquoise water en als toegift een bijzondere safari.
Cadushy cactus destileerderij Rincon

In Rincon vind je de Cadushy destilleerderij. Hier worden diverse likeurs gemaakt uit cactus, die over het eiland verspreid staan. Er zijn likeurtjes die een eiland representeren, zoals Saba en Aruba. Elk likeur heeft zijn eigen toevoeging, zoals citroen of sinaasappel. Tijdens een rondleiding krijg je informatie over het destilleerproces en mag je natuurlijk zelf proeven van de diverse liekuren.


Gevonden voorwerpen uit zee

Een bijzondere boom aan de boulevard van Kralendijk. De boom hangt vol met spullen die zijn opgedoken uit zee.

Lac Baai Bonaire

Lac Baai is een ondiepe lagune aan de zuidoost kant van Bonaire. Het turquoise meer wordt in het oosten omzoomd door een koraalrif en in het noorden door een mangrovebos. Het is een geweldige surfplek voor zowel beginners als gevorderden. Een prettige bijkomstigheid is dat hier altijd een constante stevige wind waait. Natuurlijk kun je hier ook lekker op het witte strand relaxen.

Leguaan Bonaire

Leguanen kom je op Bonaire overal tegen. Het wemelt ervan en soms moet je oppassen dat je er niet over struikelt. Letterlijk. Dit exemplaar lag heerlijk te zonnen bij een picknickplaats in het noorden.

Plasa Machi Mimi Kralendijk

Aan de promenade van Kralendijk staat Plasa Machi Mimi, een in Romeinse stijl opgetrokken vismarktgebouwtje. Vis wordt hier niet meer verhandeld, wel groente en fruit door marktkoopmannen uit Venezuela.

Lees ook: Deel 1 | Deel 2 | Deel 3 | Deel 5

Populaire posts van deze blog

Route 62

Amerika heeft Route 66, die dwars door de VS loopt van Chicago naar Los Angeles. Ook Zuid-Afrika heeft zijn eigen Route: Route 62. Dit is de langste wijnroute van de wereld die loopt van Kaapstad naar Port Elizabeth. Wijngaarden Route 62 is de alternatieve route voor de N2 tussen Kaapstad en Port Elizabeth. De schilderachtige route slingert door vele landschappen van de Oost- en Westkaap. Onderweg rijd je door wijnvelden van o.a. Robertson, de fruitgaarden van Barrydale, de Karoo woestijn, langs mooie plaatsjes, watervallen en bergpassen. Swartberg-pas Calitzdorp is bekend om haar port, Montagu om zijn Muscadel. Montagu heeft daarnaast ook heetwaterbronnen. Oudtshoorn is dé struisvogel hoofdstad. Bekende passen en kloven zijn de Cogmanskloof en de Swartbergpas. Route 62 - Zuid-Afrika Bijzondere stops langs de route zijn  Ronnie's sex shop   en Diesel and Creme Route 62 Zuid-Afrika

Mosterdstad Doesburg

Doesburg is vooral beroemd om haar mosterd. Maar daarnaast geniet Doesburg als een van de weinige steden van Nederland grote bekendheid vanwege haar gerestaureerde binnenstad en vestingwerken. En, gelegen aan de IJssel en Oude IJssel, is deze Hanzestad ook een stad aan het water. Deze drie kenmerken maken Doesburg aantrekkelijk en het zeer de moeite waard om het stadje met een bezoekje te vereren. Het stratenpatroon is nog dezelfde als in de Middeleeuwen en daarom heeft het historische stadje sinds 1974 een beschermd stadsgezicht. Op een oppervlakte van een vierkante kilometer staan vele oude en gerestaureerde huizen en monumentale gebouwen. Doesburg De beste manier om Doesburg te ontdekken is met een stadswandeling. De wandeling is in een half uur te doen, maar wie bezoekjes wil brengen aan musea, kerken en kloosters moet rekenen op een halve dag. Een goed beginpunt is de Waag. Hierin is Stadsbierhuys De Waag gevestigd. Dit café restaurant is het oudste café en behoort tot de be

Gambiaanse gewoonten

In november 2013 was ik met mijn vriendin in Gambia en maakte ik kennis met de gewoonten en (eigen)aardige gebruiken van de 'Smiling Coast van Afrika' zoals dit West-Afrikaanse land genoemd wordt. Via een kennis, die eerder in het jaar in Gambia was, had ik de naam van een betrouwbare gids doorgekregen. Hij werkte bij een lokaal reisbureau, gevestigd voor het hotel waar we verbleven. Het kantoortje, dat er niet erg uitnodigend uitzag, bestond uit vier muren van klei, met twee ingangen waarin geen deur zat en een laaghangend rieten dak. Aangekomen bij het reisbureau kwam er direct een man op ons af. Hij stelde zich voor als Lamin. Ah, dat was toevallig, dat was de naam die ik doorgekregen had van mijn kennis. Bijzonder dat we direct de juiste persoon hadden. Ik haalde nog even voor de zekerheid de opgeschreven naam erbij: Andy Lamin Sanneh stond er. Ik liet hem het briefje zien en vroeg of hij dit was. 'It's not me', zei hij. We moesten zijn collega hebben die ook La