Duitse lekkernij in Namibië

Was het de hitte of de plotselinge koorts die kwam opzetten dat ik geen stap meer kon zetten. Had ik misschien een zonnesteek? Eén ding was zeker: ik was zo beroerd tijdens de beklimming van Duin 45 dat ik al snel afhaakte. Het leek wel of ik een rugzak van 100 kilo op mijn rug had. Ik wilde nog wel genieten van dit bijzondere landschap, dus wandelde ik enigszins verdwaasd door het prachtige woestijnlandschap.

Duin 45 Namibië 

Ik was blij dat ik uiteindelijk plaats kon nemen in de safaritruck richting Swakopmund. De temperatuur zakte met de minuut van zo'n 45 graden naar 15 graden in Swakopmund. Het was er mistig en troosteloos, en zo voelde ik me ook. Ik dook gelijk het bed in nadat ik de sleutel van de hotelkamer had gekregen. Mijn vriendin ging Swakopmund verkennen. Ik zag haar pas de volgende ochtend weer. En ik voelde me kiplekker, de koorts was weg uit mijn lichaam en mijn maag was tot rust gekomen. Ik nam uit voorzorg alleen een kopje thee als ontbijt.

Ooit was Namibië een Duitse kolonie en de plaatsen Swakopmund en Lüderitz herinneren hieraan. Ook behoorde het land korte tijd tot Zuid-Afrika, heette het Zuidwest Afrika, en leed het als zodanig ook onder de Apartheid. In Namibië spreken ze behalve Duits ook Zuidafrikaans. Tijdens een wandeling door Swakopmund zie je duidelijk het Duitse verleden. De vele vakwerkhuizen geven je het gevoel dat je in een slaperig stadje in het Zwarte Woud bent beland. Zelfs de straatnamen, zoals Wöhrmann straat en Bismarck straat, zouden doen vermoeden dat je in Duitsland bent. En een prettige bijkomstigheid is dat ze hier ook Duitse zoete lekkernijen hebben. En daar hou ik van.

Schwarzwalder Kirschtaart 

Mijn vriendin en ik besloten een wandelingetje te maken door Swakopmund. Het was nog steeds koud en mistig. Het was hier niet te vergelijken met wat we van Namibië hadden gezien tot dan toe. We besloten de plaatselijke Duitse lekkernij te gaan proberen, want dat was een van de goede dingen uit Duitsland die je hier ook kon krijgen. Mijn maag schreeuwde om eten inmiddels. We namen plaats op het terras van een gemütliche Stube. We bestelden een koffie en een Schwarzwalder Kirschtorte. Onze bestelling werd gebracht door een Afrikaanssprekend meisje dat direct merkte dat ze ons kon verstaan. "Ek kan praat met jullie in my eie taal', zei ze vrolijk. De taart was de lekkerste die ik ooit had gehad. Of zou dat komen dat ik zo'n trek had omdat ik anderhalve dag niets had gegeten. Intussen deed de zon ook zijn best om de mist te verdrijven.

Mocht je niet van Schwarwalder Kirsch houden en ook geen zin hebben in het typische Duitse van deze stad, dan kun je nog verschillende andere activiteiten ondernemen hier, zoals sandboarden in de duinen rondom Swakopmund, quad rijden, een township bezoeken of nog een vlucht maken per cessna over de duinen van de Sossusvlei. Er zijn ook prachtige stranden voor als de zon echt doorbreekt.