Doorgaan naar hoofdcontent

Koffie en thee ritueel

Een typisch tijdverdrijf bij met name mannen in Gambia, is samenscholen rondom een theepot. Of het nu een samenkomst van een vriendenclub is of een belangrijke gebeurtenis zoals een bruiloft of doop, de mannen praten over zaken die hen bezighoudt, terwijl ze genieten van een zeer sterke thee uit de pot. Deze lokale thee, bekend onder de naam Attaya, wordt gemaakt van groene bladeren (geïmporteerd uit China) en gedronken met veel suiker uit een klein glas. Soms wordt er munt toegevoegd of de thee bestaat volledig uit muntbladeren.


Bereiden van de China green tea 

Het maken van de thee met zijn bijzondere smaak is een hele kunst en een waar ritueel. De vaardigheid bestaat eruit om de thee schuimig uit en weer in de theepot te gieten en dat vanaf grote hoogte.Totaal worden er uit de theebladeren drie potten thee gezet, waarvan de eerste het sterkst is en de laatste het zoetst, vanwege de suiker die wordt toegevoegd. Het gehele proces neemt wel wat tijd in beslag. Indien je uitgenodigd wordt bij iemand thuis zal je zeker thee aangeboden krijgen. Wees gewaarschuwd als je 'Ja' zegt: je bent voorlopig nog niet weg. Mijn vriendin en ik dronken de thee tijdens een BBQ met de locals onder het genot van een djembé sessie tijdens de ondergaande zon.


Djembé en thee 

Behalve thee wordt op bijna dezelfde wijze ook koffie gemaakt. Hierbij gaat het om instant Nescafé koffie. De smaak hangt af waar het geschonken wordt. In koffiestalletjes wordt er vaak gecondenseerde gezoete melk toegevoegd. In restaurants wordt een zakje Nescafé koffie opgelost in heet water. Ik dronk het op de markt van Serakunda, waarbij de koffie, in mijn geval met suiker, in heet water werd opgelost. De koffie werd opgeschuimd door het over en weer gieten van het ene glaasje in het andere.

Opschuimen van de koffie 









Labels:

Populaire posts van deze blog

Route 62

Amerika heeft Route 66, die dwars door de VS loopt van Chicago naar Los Angeles. Ook Zuid-Afrika heeft zijn eigen Route: Route 62. Dit is de langste wijnroute van de wereld die loopt van Kaapstad naar Port Elizabeth. Wijngaarden Route 62 is de alternatieve route voor de N2 tussen Kaapstad en Port Elizabeth. De schilderachtige route slingert door vele landschappen van de Oost- en Westkaap. Onderweg rijd je door wijnvelden van o.a. Robertson, de fruitgaarden van Barrydale, de Karoo woestijn, langs mooie plaatsjes, watervallen en bergpassen. Swartberg-pas Calitzdorp is bekend om haar port, Montagu om zijn Muscadel. Montagu heeft daarnaast ook heetwaterbronnen. Oudtshoorn is dé struisvogel hoofdstad. Bekende passen en kloven zijn de Cogmanskloof en de Swartbergpas. Route 62 - Zuid-Afrika Bijzondere stops langs de route zijn  Ronnie's sex shop   en Diesel and Creme Route 62 Zuid-Afrika
LEES VERDER »

Mosterdstad Doesburg

Doesburg is vooral beroemd om haar mosterd. Maar daarnaast geniet Doesburg als een van de weinige steden van Nederland grote bekendheid vanwege haar gerestaureerde binnenstad en vestingwerken. En, gelegen aan de IJssel en Oude IJssel, is deze Hanzestad ook een stad aan het water. Deze drie kenmerken maken Doesburg aantrekkelijk en het zeer de moeite waard om het stadje met een bezoekje te vereren. Het stratenpatroon is nog dezelfde als in de Middeleeuwen en daarom heeft het historische stadje sinds 1974 een beschermd stadsgezicht. Op een oppervlakte van een vierkante kilometer staan vele oude en gerestaureerde huizen en monumentale gebouwen. Doesburg De beste manier om Doesburg te ontdekken is met een stadswandeling. De wandeling is in een half uur te doen, maar wie bezoekjes wil brengen aan musea, kerken en kloosters moet rekenen op een halve dag. Een goed beginpunt is de Waag. Hierin is Stadsbierhuys De Waag gevestigd. Dit café restaurant is het oudste café en behoort tot de be
LEES VERDER »

Gambiaanse gewoonten

In november 2013 was ik met mijn vriendin in Gambia en maakte ik kennis met de gewoonten en (eigen)aardige gebruiken van de 'Smiling Coast van Afrika' zoals dit West-Afrikaanse land genoemd wordt. Via een kennis, die eerder in het jaar in Gambia was, had ik de naam van een betrouwbare gids doorgekregen. Hij werkte bij een lokaal reisbureau, gevestigd voor het hotel waar we verbleven. Het kantoortje, dat er niet erg uitnodigend uitzag, bestond uit vier muren van klei, met twee ingangen waarin geen deur zat en een laaghangend rieten dak. Aangekomen bij het reisbureau kwam er direct een man op ons af. Hij stelde zich voor als Lamin. Ah, dat was toevallig, dat was de naam die ik doorgekregen had van mijn kennis. Bijzonder dat we direct de juiste persoon hadden. Ik haalde nog even voor de zekerheid de opgeschreven naam erbij: Andy Lamin Sanneh stond er. Ik liet hem het briefje zien en vroeg of hij dit was. 'It's not me', zei hij. We moesten zijn collega hebben die ook La
LEES VERDER »