Doorgaan naar hoofdcontent

Dokkum

De stad van Bonifatius en de Elfstedentocht is gebouwd op een terp en na Stavoren de oudste stad van de Friese Elfsteden. Mag ik even voorstellen: Dokkum.

De structuur van de historische binnenstad is op onderstaande plattegrond duidelijk te zien. Deze wordt bepaald door de stadsgracht, de bolwerken, het Groot- en het Kleindiep en twee molens. Toegang tot Dokkum gaat via poorten, zoals de Aalsumerpoort en de Hanspoort.
Vanuit de lucht zijn de aangelegde verdedigingswerken in de vorm van een ster goed zichtbaar.
Tijdens een wandeling over deze bolwerken krijg je een goed beeld van deze historische stad.

Historisch Dokkum

Dokkum werd, na de gruwelijke moord in 754 op Bonifatius, een bedevaartsoord. Na zijn dood werd hij direct heilig verklaard. In Nederland en buitenland zijn diverse Bonifatius-routes te volgen, zowel wandelend, per auto als per motor.

De Admiraliteit (links) - Dokkum

Vroeger zetelde in Dokkum de Friese Admiraliteit. Zij waren verantwoordelijk voor het uitrusten en bemannen van schepen. Na de verzanding van het Dokkumer Grootdiep verhuisde de Admiraliteit naar Harlingen.

De Zijl - Dokkum

De Zijl (oud Nederlands voor sluis) is een pleinvormige brug boven een oorspronkelijke zeesluis. De sluis vormt de scheiding tussen het Grootdiep en het Kleindiep. In dit gebied zit veel horeca.


Dockumer kofje




















In 1860 ontwikkelde herbergier Fedde Sonnema een recept voor Berenburg in Dokkum. Het Dockumer kofje wordt als tegenhanger van de Irish coffee geschonken en bestaat uit koffie met een scheut Berenburg kruidenbitter, afgedekt met een toef slagroom.

Friese Doorloper - Dokkum
Schaatsen is belangrijk voor Friesland en dat geldt zeker voor Dokkum. Op Het Kleindiep ligt namelijk het beroemde keerpunt van de Elftedentocht. De deelnemers schaatsen via de Bontebrug de binnenstad in. Na ontvangst van hun stempel keren ze om richting het Dokkumer Ee naar Bartlehiem. Als herinnering aan dit keerpunt van de barre tocht is er een bankje geplaatst in de vorm van een Fries doorloper.



Overnachten: Abdij hotel
Lunch of diner: Artisante

Gezelligheid bij Stadscafé Artisante


Populaire posts van deze blog

Route 62

Amerika heeft Route 66, die dwars door de VS loopt van Chicago naar Los Angeles. Ook Zuid-Afrika heeft zijn eigen Route: Route 62. Dit is de langste wijnroute van de wereld die loopt van Kaapstad naar Port Elizabeth. Wijngaarden Route 62 is de alternatieve route voor de N2 tussen Kaapstad en Port Elizabeth. De schilderachtige route slingert door vele landschappen van de Oost- en Westkaap. Onderweg rijd je door wijnvelden van o.a. Robertson, de fruitgaarden van Barrydale, de Karoo woestijn, langs mooie plaatsjes, watervallen en bergpassen. Swartberg-pas Calitzdorp is bekend om haar port, Montagu om zijn Muscadel. Montagu heeft daarnaast ook heetwaterbronnen. Oudtshoorn is dé struisvogel hoofdstad. Bekende passen en kloven zijn de Cogmanskloof en de Swartbergpas. Route 62 - Zuid-Afrika Bijzondere stops langs de route zijn  Ronnie's sex shop   en Diesel and Creme Route 62 Zuid-Afrika

Mosterdstad Doesburg

Doesburg is vooral beroemd om haar mosterd. Maar daarnaast geniet Doesburg als een van de weinige steden van Nederland grote bekendheid vanwege haar gerestaureerde binnenstad en vestingwerken. En, gelegen aan de IJssel en Oude IJssel, is deze Hanzestad ook een stad aan het water. Deze drie kenmerken maken Doesburg aantrekkelijk en het zeer de moeite waard om het stadje met een bezoekje te vereren. Het stratenpatroon is nog dezelfde als in de Middeleeuwen en daarom heeft het historische stadje sinds 1974 een beschermd stadsgezicht. Op een oppervlakte van een vierkante kilometer staan vele oude en gerestaureerde huizen en monumentale gebouwen. Doesburg De beste manier om Doesburg te ontdekken is met een stadswandeling. De wandeling is in een half uur te doen, maar wie bezoekjes wil brengen aan musea, kerken en kloosters moet rekenen op een halve dag. Een goed beginpunt is de Waag. Hierin is Stadsbierhuys De Waag gevestigd. Dit café restaurant is het oudste café en behoort tot de be

Gambiaanse gewoonten

In november 2013 was ik met mijn vriendin in Gambia en maakte ik kennis met de gewoonten en (eigen)aardige gebruiken van de 'Smiling Coast van Afrika' zoals dit West-Afrikaanse land genoemd wordt. Via een kennis, die eerder in het jaar in Gambia was, had ik de naam van een betrouwbare gids doorgekregen. Hij werkte bij een lokaal reisbureau, gevestigd voor het hotel waar we verbleven. Het kantoortje, dat er niet erg uitnodigend uitzag, bestond uit vier muren van klei, met twee ingangen waarin geen deur zat en een laaghangend rieten dak. Aangekomen bij het reisbureau kwam er direct een man op ons af. Hij stelde zich voor als Lamin. Ah, dat was toevallig, dat was de naam die ik doorgekregen had van mijn kennis. Bijzonder dat we direct de juiste persoon hadden. Ik haalde nog even voor de zekerheid de opgeschreven naam erbij: Andy Lamin Sanneh stond er. Ik liet hem het briefje zien en vroeg of hij dit was. 'It's not me', zei hij. We moesten zijn collega hebben die ook La