Doorgaan naar hoofdcontent

Samos, het mooiste eiland van Griekenland

Ik was in 2000 op Samos geweest. In 2015 keerde ik terug naar dit eiland in de Egeïsche zee, dat op een steenworp afstand ligt van de westkust van Turkije. En ik zag dat er niets was veranderd in die vijftien jaar. De restaurants waar ik was geweest bestonden nog en hadden nog dezelfde naam. De aankleding was niet veranderd: dezelfde houten stoelen met vierkant zitvlak, tafels met doorzichtige plastic kleedjes die met klemmetjes waren bevestigd. De wegen hadden nog steeds hetzelfde laagje teer en de zand- en kiezelwegen waren nog steeds niet verhard. Gelukkig waren ook de idyllische baaien, intieme stranden, gezellige dorpjes nog even mooi en het eten nog even lekker als vijftien jaar geleden. Welkom op Samos, het meest groene en mooiste eiland van Griekenland. Hier heeft de tijd stilgestaan en dat heeft ervoor gezorgd dat Samos nog puur en natuurlijk is. Ik neem je mee naar een paar mooie plekjes.

Mijn vriendin en ik verbleven in een villa op de heuvel in de baai van Kerveli, aan de zuidoost kant van het eiland. We hadden elke dag een prachtige zonsopkomst. Vanaf ons dakterras hadden we uitzicht op het vaste land van Turkije. Langzaam werd het van daaruit licht, een prachtige roze gloed die zich over het landschap uitspreidde. Tien minuten later verscheen de oranje bal aan de horizon en werkte zich langzaam naar boven vanachter de heuvels om de toeristen een geweldige dag te bezorgen.

Zonsopkomst vanuit Turkije

Terwijl we genoten van ons ontbijt met uitzicht over de baai en het Turkse achterland bepaalden we onze route voor die dag. Onze tas voor vandaag bestond uit strandhanddoeken, water, een e-reader, een verrekijker, een fototoestel en dropjes. We startten de auto en daalden de steile helling af naar de hoofdweg. Via een smalle en bochtige weg toerden we naar onze eerste bestemming, een van de mooiste en door het toerisme nog onontdekte baaien van het eiland. NA een stop bij een kleine witte kerk kwamen we via een vallei en een afdaling naar zee aan bij een prachtige baai. We parkeerden de auto en liepen het kiezelstrand op.

De baai van Mourtia is een verborgen pareltje met azuurblauw water, palmbomen en vissersbootjes die wiegen op de golven. De baai ligt in de luwte van de achterliggende groene heuvels.

Mourtia Bay - Samos

Na twee uur van de zon en het uitzicht te hebben genoten vervolgden we onze route via een mooie steile slingerende bergweg naar het Zoodochou Pigis klooster. De steile weg naar boven wass nogal bochtig. Na elke hoek hadden we de mooiste vergezichten, maar het was wel uitkijken geblazen omdat de andere kant grensde aan de afgrond die steil naar beneden ging. Bij het klooster parkeerden we op een verlaten parkeerplaats. Er hing hier een vreemde sfeer. Er was niemand te bekennen en het klooster nodigde ook niet uit om te betreden. Foto’s mochten ook niet worden gemaakt volgens. Jammer, maar we besloten om weer te gaan. Bij het naastgelegen oorlogsmonument stopten we nog even om van het geweldige uitzicht over de baaien van oostelijk Samos te genieten.

‘Jaaaassas, jaaaassas’ klonk de vrouwenstem uitbundig vanuit het restaurant. We waren net afgedaald vanaf het klooster en neergeploft bij een leuk restaurantje in het dorpje Kamara. De vrouw die ons met een glimlach verwelkomde bleek de eigenaresse te zijn. Een Deense die al dertig jaar hier woonde. Na een gesprekje kwam ze met de menukaart: een kladblaadje met de vijf gerechten van vandaag erop waar we uit konden kiezen. Heerlijk toch, ik houd ervan.
We namen samen een Griekse salade, mijn vriendin een spinazietaart en ik keftedes (gekruide gehaktballetjes). Het werd de lekkerste keftedes die ik ooit heb gegeten in Griekenland. Alle ingediënten zoals feta en olijfolie kwamen uit eigen tuin.

Spinazietaart

We hadden die ochtend op de wegenkaart een korte route naar onze volgende bestemming gezien en vroegen aan de eigenaresse of die weg enigszins begaanbaar was. ‘A little rough sometimes’, zei ze. We zouden niet verdwalen want er was maar één weg. We namen de gok en kozen voor het offroad avontuur.

We namen afscheid en kozen na 100 meter, volgens de aanwijzing, de afslag. De weg was eerst nog verhard maar wel slecht. We kwamen al direct op een splitsing. Hmm, die enkele weg moesten we dus ook met een korreltje zout nemen. Het werd snel duidelijk dat we rechtsaf moeten, linksaf eindigde in het struikgewas. We zagen nog een boerderijtje met wat geiten en daarna ging het steil omhoog. De weg bestond nu uit zand en losse keien. De keien werden, die steeds groter werden. We dansten over de weg en werden flink door elkaar geschud. Maar ons koekblik bracht ons na een paar slippartijen en flinke oneffenheden veilig aan de top. Boven aan de heuvel hadden we een prachtig uitzicht over het noordoostelijke deel van Samos. We kozen nog twee keer op goed geluk de juiste richting en kwamen na een half uur via een slingerende afdaling op de verharde kustweg.

Agia Paraskevi

Twee kilometer verderop zagen we de afslag naar onze bestemming Livadaki, maar we reden nog even een kilometer door naar Agia Paraskevi. Daar zou een prachtige baai liggen met kabbelende vissersbootjes, een taverne en een klein strand. Dat bleek inderdaad zo te zijn, dus de kleine omweg was de moeite waard. Helemaal aan het eind van de baai stond een liefelijk blauw kerkje. We liepen even naar het kerkje. Helaas was de deur op slot, dus draaiden we om en reden via een onverharde weg in 20 minuten naar Livadaki.

Strand Lividaki - Samos

Lividaki is een zandstrand, redelijk uniek voor Samos, maar zodra je de zee in stapt liggen er weer kiezels. In de bar draaiden ze loungemuziek, maar die werd overstemd door de enorme harde wind die via de kleine baai binnendrong. Gelukkig was het nog warm genoeg, maar veel strandliefhebbers zaten toch al met een handdoek om zich heen. Sommige verlieten zelfs het strand om huiswaarts te gaan. Na een uur werd het echt te fris omdat de zon zich af en toe achter een wolk verschool. We besloten om ook maar te vertrekken.

Via Samos-Stad, waar we op het Pytagorasplein nog een drankje namen met iets lekkers, reden we terug naar de heuvels van Kerveli om vervolgens de dag af te sluiten met een heerlijk Grieks gerecht bij Oyzeri, 200 meter van onze villa.

Samos stad

Samos is een combinatie van idyllische baaien, kleinschalige stranden, gezellige dorpen, gastvrije Grieken en prima eten. Het is een prachtig groen eiland en heeft voor elke toerist wel iets te bieden. Voor strandliefhebbers zijn er zowel rustige als levendige stranden, soms gelegen in de meest prachtige baaien met kristalhelder water. Voor de wandelaar zijn er mooie routes door de heuvels en langs de kusten. De cultuurliefhebber kan zich tegoed doen aan opgravingen waarvan de tempel van Hera de belangrijkste is. En dat het leven hier goed is zie je ook bij de goed doorvoede katten die vijftien jaar geleden er magertjes uitzagen.


Ik had het 15 jaar geleden al ontdekt, en kan het nu weer bevestigen: Samos is het het mooiste eiland van Griekenland. Lees meer over Samos in onderstaande links.


Kerveli - Samos

Populaire posts van deze blog

Route 62

Amerika heeft Route 66, die dwars door de VS loopt van Chicago naar Los Angeles. Ook Zuid-Afrika heeft zijn eigen Route: Route 62. Dit is de langste wijnroute van de wereld die loopt van Kaapstad naar Port Elizabeth. Wijngaarden Route 62 is de alternatieve route voor de N2 tussen Kaapstad en Port Elizabeth. De schilderachtige route slingert door vele landschappen van de Oost- en Westkaap. Onderweg rijd je door wijnvelden van o.a. Robertson, de fruitgaarden van Barrydale, de Karoo woestijn, langs mooie plaatsjes, watervallen en bergpassen. Swartberg-pas Calitzdorp is bekend om haar port, Montagu om zijn Muscadel. Montagu heeft daarnaast ook heetwaterbronnen. Oudtshoorn is dé struisvogel hoofdstad. Bekende passen en kloven zijn de Cogmanskloof en de Swartbergpas. Route 62 - Zuid-Afrika Bijzondere stops langs de route zijn  Ronnie's sex shop   en Diesel and Creme Route 62 Zuid-Afrika

Gambiaanse gewoonten

In november 2013 was ik met mijn vriendin in Gambia en maakte ik kennis met de gewoonten en (eigen)aardige gebruiken van de 'Smiling Coast van Afrika' zoals dit West-Afrikaanse land genoemd wordt. Via een kennis, die eerder in het jaar in Gambia was, had ik de naam van een betrouwbare gids doorgekregen. Hij werkte bij een lokaal reisbureau, gevestigd voor het hotel waar we verbleven. Het kantoortje, dat er niet erg uitnodigend uitzag, bestond uit vier muren van klei, met twee ingangen waarin geen deur zat en een laaghangend rieten dak. Aangekomen bij het reisbureau kwam er direct een man op ons af. Hij stelde zich voor als Lamin. Ah, dat was toevallig, dat was de naam die ik doorgekregen had van mijn kennis. Bijzonder dat we direct de juiste persoon hadden. Ik haalde nog even voor de zekerheid de opgeschreven naam erbij: Andy Lamin Sanneh stond er. Ik liet hem het briefje zien en vroeg of hij dit was. 'It's not me', zei hij. We moesten zijn collega hebben die ook La

Stadswandeling Maastricht

Maastricht is uitermate geschikt om te voet te verkennen. De stad aan de Maas heeft een gezellig centrum met veel horeca, steegjes, gebouwen, pleinen en bruggen. De route die ik heb gelopen voert je langs een aantal bezienswaardigheden van de hoofdstad van de provincie Limburg. Beginpunt is het Monseigneur Nolenspark. Ik neem je mee linksom via de Nieuwehofstraat. Hier loopt een deel van de oude stadsmuur. Stadsmuren Maastricht Via de Zwinkelput en de Heksenstraat loop je door de Bonnefantenstraat. Hier is een onderdeel van de Universiteit van Maastricht gevestigd. Behalve hier zitten de faculteiten verspreid door het centrum. St. Servaasbasiliek Maastricht Loop verder via de Ezelmarkt en de Papenstraat naar het Henric van Veldekeplein. Hier staat de Basiliek Sint Servaas, Je komt nu op het Vrijthof. 's Zomers is het plein één groot terras. Vrijthof Maastricht Al zin in een koffie? Wandel dan na het Vrijthof rechtsaf de Dominicanerkerk binnen. Hier is be