Doorgaan naar hoofdcontent

Fotografie: Wildlife

Wildlife fotografie is een van de leukste vormen van fotografie. Dieren in een dierentuin zijn al leuk, dus wat is er mooier om ze in hun natuurlijke omgeving te fotograferen. Dieren zijn anders dan mensen, ongedwongen. Je kunt ze meestal dicht benaderen en zo dus mooie plaatjes schieten. Kijk niet alleen door je camera, maar geniet ook van de omgeving.

Luipaard Krugerpark - Zuid-Afrika

Behalve in de bekende wildparken van Afrika (Etosha, Krugerpark, Serengeti), waar je de 'Big Five' vindt, en de natuurgebieden van Midden- en Zuid-Amerika is er ook in Nederland genoeg wild te vinden en heeft het zijn eigen Big Five: edelhert, wilde zwijn, ree, das en de vos.
Een paar tips voor voor wildlife fotografie:

  • Zorg voor een goede camera met voldoende zoom. Het beste is een spiegelreflexcamera met minimaal een 300mm lens. Dit zorgt vaak voor een mooie wazige achtergrond waardoor het onderwerp eruit springt. Met een spiegelreflex is dit nog mooier.
  • Schakel de vaak standaard multipoint scherpstelling uit. Dit kan ervoor zorgen dat er op een struik, tak of blad wordt scherpgesteld i.p.v. het onderwerp. Zet daarom de scherpstelling op 1 brandpunt.
  • Fotografeer bij voorkeur 's ochtends vroeg (meestal rustig) of laat in de middag, dan zijn de lichttinten het mooist.
  • Verplaats je standpunt van de camera op de hoogte van het wild of iets lager. Dat maakt een foto spannender.
  • Plaats het dier eens niet precies in het midden, maar links of rechts daarvan.
  • Beweeg de camera mee met een rennend dier. De achtergrond wordt dan wazig en het dier is nog (redelijk) scherp. Dit versterkt de snelheid.
  • Zet het volledige dier op de foto alleen als de omgeving ook spannend genoeg is. Neem de foto van de zijkant, zet het dier links of recht in het kader en laat het dier de foto inkijken.
  • Maak ook eens een uitsnede van alleen de kop, maar zo dat je ook een stuk van de zijkant meeneemt.
  • Ga vooraf oefenen in een dierentuin.
Wildlife Diavoorstelling
Labels:

Populaire posts van deze blog

Route 62

Amerika heeft Route 66, die dwars door de VS loopt van Chicago naar Los Angeles. Ook Zuid-Afrika heeft zijn eigen Route: Route 62. Dit is de langste wijnroute van de wereld die loopt van Kaapstad naar Port Elizabeth. Wijngaarden Route 62 is de alternatieve route voor de N2 tussen Kaapstad en Port Elizabeth. De schilderachtige route slingert door vele landschappen van de Oost- en Westkaap. Onderweg rijd je door wijnvelden van o.a. Robertson, de fruitgaarden van Barrydale, de Karoo woestijn, langs mooie plaatsjes, watervallen en bergpassen. Swartberg-pas Calitzdorp is bekend om haar port, Montagu om zijn Muscadel. Montagu heeft daarnaast ook heetwaterbronnen. Oudtshoorn is dé struisvogel hoofdstad. Bekende passen en kloven zijn de Cogmanskloof en de Swartbergpas. Route 62 - Zuid-Afrika Bijzondere stops langs de route zijn  Ronnie's sex shop   en Diesel and Creme Route 62 Zuid-Afrika
LEES VERDER »

Mosterdstad Doesburg

Doesburg is vooral beroemd om haar mosterd. Maar daarnaast geniet Doesburg als een van de weinige steden van Nederland grote bekendheid vanwege haar gerestaureerde binnenstad en vestingwerken. En, gelegen aan de IJssel en Oude IJssel, is deze Hanzestad ook een stad aan het water. Deze drie kenmerken maken Doesburg aantrekkelijk en het zeer de moeite waard om het stadje met een bezoekje te vereren. Het stratenpatroon is nog dezelfde als in de Middeleeuwen en daarom heeft het historische stadje sinds 1974 een beschermd stadsgezicht. Op een oppervlakte van een vierkante kilometer staan vele oude en gerestaureerde huizen en monumentale gebouwen. Doesburg De beste manier om Doesburg te ontdekken is met een stadswandeling. De wandeling is in een half uur te doen, maar wie bezoekjes wil brengen aan musea, kerken en kloosters moet rekenen op een halve dag. Een goed beginpunt is de Waag. Hierin is Stadsbierhuys De Waag gevestigd. Dit café restaurant is het oudste café en behoort tot de be
LEES VERDER »

Gambiaanse gewoonten

In november 2013 was ik met mijn vriendin in Gambia en maakte ik kennis met de gewoonten en (eigen)aardige gebruiken van de 'Smiling Coast van Afrika' zoals dit West-Afrikaanse land genoemd wordt. Via een kennis, die eerder in het jaar in Gambia was, had ik de naam van een betrouwbare gids doorgekregen. Hij werkte bij een lokaal reisbureau, gevestigd voor het hotel waar we verbleven. Het kantoortje, dat er niet erg uitnodigend uitzag, bestond uit vier muren van klei, met twee ingangen waarin geen deur zat en een laaghangend rieten dak. Aangekomen bij het reisbureau kwam er direct een man op ons af. Hij stelde zich voor als Lamin. Ah, dat was toevallig, dat was de naam die ik doorgekregen had van mijn kennis. Bijzonder dat we direct de juiste persoon hadden. Ik haalde nog even voor de zekerheid de opgeschreven naam erbij: Andy Lamin Sanneh stond er. Ik liet hem het briefje zien en vroeg of hij dit was. 'It's not me', zei hij. We moesten zijn collega hebben die ook La
LEES VERDER »