In Peru zie je op elke straathoek, in elke steeg, op de pleinen en in de havens honden. Ze lopen los en lijken bij niemand te horen. Dit in tegenstelling tot een zware minderheid van honden die wel zijn aangelijnd en door hun baas worden uitgelaten. Het lijkt of niemand zich om deze 'zwefhonden' bekommert. Echter worden ze niet verjaagd of lastig gevallen, zien ze er goed en doorvoed uit en krijgen ze regelmatig eten toegestopt.
Ik heb zelf een hond en vond het geweldig om te zien hoe deze honden zich onopvallend tussen de mensen begeven. Ik wilde ze graag aaien, sommige zagen er echt adorable uit, maar als ze je bijten loop je grote kans rabiës (hondsdolheid) te krijgen en dat wil je echt niet, want de medicatie hiervoor is slecht in Peru. Dus hield ik gepaste afstand. Het was verbijsterend te zien hoe ze oversteken op een drukke straat, wandelen met een groepje door de stad, in slaap vallen op de meest vreemde plekken en uitrusten midden op een plein tussen de mensen. En zoals elke hond van nature doet, altijd op zoek zijn naar een schaduwplek.
De honden van de Andes zijn een onderdeel van het dagelijks Peruaanse leven en hebben soms menselijke trekjes. Echter zijn er ook minder vrolijke verhalen op internet te vinden over deze honden, maar gelukkig heb ik daarvan niets gezien.
Tip: laat de honden hun eigen gang gaan, benader ze niet en probeer ze zeker niet te aaien of aan te halen. Een beet kan nare gevolgen voor je hebben en je vakantiereis behoorlijk in de war schoppen.