Doorgaan naar hoofdcontent

Lima in een halve dag

De reis van mij en mijn vriendin naar Peru begon en eindigde in Lima. Bij aankomst in Peru hadden we Lima slechts een paar uur gezien en dan ook nog alleen in het donker. Op de laatste dag hadden we een halve dag tussen een binnenlandse vlucht van Cusco naar Lima en de vlucht naar huis. Is een halve dag genoeg voor Lima? Ja zeker, mits je zoals wij vervoer en een gids hadden, krijg je een goed beeld van de miljoenenstad.

De weg van het vliegveld naar het centrum (downtown Lima) duurt wel even. Lima heeft geen metro of een ander snel vervoersysteem door de stad dus ben je aangewezen op het wegennet. Er zijn brede lanen, maar deze zijn vaak overvol. Er is tijd en geduld nodig om ergens te komen.
Het stilstaan heeft echter ook voordelen. Je bent bewuster van je omgeving en je neemt meer op. Langzaam maken onverzorgde huizen en slecht onderhouden gebouwen plaats voor de statige gebouwen van downtown Lima.

Downtown Lima

We maken een wandeling langs mooie gebouwen en de San Francisco basiliek, door straatjes met knusse balkonnetjes, brengen een bezoek aan de kathedraal en kijken onze ogen uit op het Plaza Mayor.

Plaza Mayor - Lima

We verlaten het centrum en rijden naar het meest toeristische district van Lima: Miraflores. Miraflores is een modern, luxe en veilig stedelijk gebied dat geliefd is bij expats. Miraflores ligt centraal naast het financiële district San Isidro en de Boheemse wijk Barranco. Er zijn vele goede restaurants, mooie winkels en uitgaansgelegenheden.

Miraflores - Lima

Een halve dag is omgevlogen. Lima heeft mij aangenaam verrast. De stad heeft veel te bieden van moderne achitectuur tot een koloniaal verleden. Op culinair gebied is Lima de hoofdstad van Zuid-Amerika. Restaurant Central van Virgilio Martínez Véliz is al jaren het beste restaurant van dit continent. Natuurlijk heeft Lima, net als vele grote wereldsteden, ook een mindere kant met armoede, vervuiling, werkloosheid en geweld.

Populaire posts van deze blog

Route 62

Amerika heeft Route 66, die dwars door de VS loopt van Chicago naar Los Angeles. Ook Zuid-Afrika heeft zijn eigen Route: Route 62. Dit is de langste wijnroute van de wereld die loopt van Kaapstad naar Port Elizabeth. Wijngaarden Route 62 is de alternatieve route voor de N2 tussen Kaapstad en Port Elizabeth. De schilderachtige route slingert door vele landschappen van de Oost- en Westkaap. Onderweg rijd je door wijnvelden van o.a. Robertson, de fruitgaarden van Barrydale, de Karoo woestijn, langs mooie plaatsjes, watervallen en bergpassen. Swartberg-pas Calitzdorp is bekend om haar port, Montagu om zijn Muscadel. Montagu heeft daarnaast ook heetwaterbronnen. Oudtshoorn is dé struisvogel hoofdstad. Bekende passen en kloven zijn de Cogmanskloof en de Swartbergpas. Route 62 - Zuid-Afrika Bijzondere stops langs de route zijn  Ronnie's sex shop   en Diesel and Creme Route 62 Zuid-Afrika

Mosterdstad Doesburg

Doesburg is vooral beroemd om haar mosterd. Maar daarnaast geniet Doesburg als een van de weinige steden van Nederland grote bekendheid vanwege haar gerestaureerde binnenstad en vestingwerken. En, gelegen aan de IJssel en Oude IJssel, is deze Hanzestad ook een stad aan het water. Deze drie kenmerken maken Doesburg aantrekkelijk en het zeer de moeite waard om het stadje met een bezoekje te vereren. Het stratenpatroon is nog dezelfde als in de Middeleeuwen en daarom heeft het historische stadje sinds 1974 een beschermd stadsgezicht. Op een oppervlakte van een vierkante kilometer staan vele oude en gerestaureerde huizen en monumentale gebouwen. Doesburg De beste manier om Doesburg te ontdekken is met een stadswandeling. De wandeling is in een half uur te doen, maar wie bezoekjes wil brengen aan musea, kerken en kloosters moet rekenen op een halve dag. Een goed beginpunt is de Waag. Hierin is Stadsbierhuys De Waag gevestigd. Dit café restaurant is het oudste café en behoort tot de be

Gambiaanse gewoonten

In november 2013 was ik met mijn vriendin in Gambia en maakte ik kennis met de gewoonten en (eigen)aardige gebruiken van de 'Smiling Coast van Afrika' zoals dit West-Afrikaanse land genoemd wordt. Via een kennis, die eerder in het jaar in Gambia was, had ik de naam van een betrouwbare gids doorgekregen. Hij werkte bij een lokaal reisbureau, gevestigd voor het hotel waar we verbleven. Het kantoortje, dat er niet erg uitnodigend uitzag, bestond uit vier muren van klei, met twee ingangen waarin geen deur zat en een laaghangend rieten dak. Aangekomen bij het reisbureau kwam er direct een man op ons af. Hij stelde zich voor als Lamin. Ah, dat was toevallig, dat was de naam die ik doorgekregen had van mijn kennis. Bijzonder dat we direct de juiste persoon hadden. Ik haalde nog even voor de zekerheid de opgeschreven naam erbij: Andy Lamin Sanneh stond er. Ik liet hem het briefje zien en vroeg of hij dit was. 'It's not me', zei hij. We moesten zijn collega hebben die ook La