Doorgaan naar hoofdcontent

Niagara watervallen

De Niagara watervallen liggen op de grens van Canada en Amerika. Je kunt van de Canadese kant naar de Amerikaanse kant oversteken via de Rainbow Bridge. De watervallen lopen tussen het Ontariomeer en het Eriemeer.
De Niagara watervallen bestaan uit drie watervallen: de American Falls die aan de Amerikaanse kant van de Niagara ligt, de Horseshoe Falls aan de Canadese kant en de Bridal Veil Falls. Deze laatste waterval is vernoemd naar de plaats waar volgens de legende een Indiaanse terechtkwam nadat ze werd geofferd aan de watervallen.

Maid of the Mist - Niagara Falls

Niet het verval van de watervallen maakt het tot een spektakel maar wel de breedte en de hoeveelheid water die de Niagarawatervallen passeert. Vanaf de Amerikaanse kant kun je tot aan de rand van het water komen en als je wilt, het water aanraken. Vanaf de Canadese kant kun je niet alleen de American Falls maar ook de Horseshoefalls bewonderen.
De Horseshoe Falls, ook bekend als Canadian Falls, is het bekendste deel van de Niagarawatervallen. Ongeveer 90% van het water van de rivier de Niagara stroomt over de Horseshoe Falls, terwijl ongeveer 10% over de American Falls stroomt. De naam 'hoefijzerwaterval' komt van de halfronde vorm die deze waterval heeft.
De Maid of the Mist is een boot die je tot vlak onder de waterval brengt. Horen en zien vergaat je. Het lawaai van het kolkende water en de constante regen die ontstaat, staan garant voor een portie adrenaline. Ook is het mogelijk de Horshoe Falls aan de achterkant te bewonderen. Bij beide attracties krijg je een poncho, en geloof mij, als je enigszins droog wilt blijven, trek hem dan aan.



Het centrum van Niagara is een pretpark met allerlei kermisattracties. Hier bevindt zich ook de Skylon toren. Via een lift aan de buitenzijde wordt je omhoog gebracht naar de top. Onderweg kun je al genieten van de omgeving. Vanaf de toren heb je een mooi uitzicht over de omgeving en de watervallen.


Skylon tower - Niagara

Populaire posts van deze blog

Route 62

Amerika heeft Route 66, die dwars door de VS loopt van Chicago naar Los Angeles. Ook Zuid-Afrika heeft zijn eigen Route: Route 62. Dit is de langste wijnroute van de wereld die loopt van Kaapstad naar Port Elizabeth. Wijngaarden Route 62 is de alternatieve route voor de N2 tussen Kaapstad en Port Elizabeth. De schilderachtige route slingert door vele landschappen van de Oost- en Westkaap. Onderweg rijd je door wijnvelden van o.a. Robertson, de fruitgaarden van Barrydale, de Karoo woestijn, langs mooie plaatsjes, watervallen en bergpassen. Swartberg-pas Calitzdorp is bekend om haar port, Montagu om zijn Muscadel. Montagu heeft daarnaast ook heetwaterbronnen. Oudtshoorn is dé struisvogel hoofdstad. Bekende passen en kloven zijn de Cogmanskloof en de Swartbergpas. Route 62 - Zuid-Afrika Bijzondere stops langs de route zijn  Ronnie's sex shop   en Diesel and Creme Route 62 Zuid-Afrika

Mosterdstad Doesburg

Doesburg is vooral beroemd om haar mosterd. Maar daarnaast geniet Doesburg als een van de weinige steden van Nederland grote bekendheid vanwege haar gerestaureerde binnenstad en vestingwerken. En, gelegen aan de IJssel en Oude IJssel, is deze Hanzestad ook een stad aan het water. Deze drie kenmerken maken Doesburg aantrekkelijk en het zeer de moeite waard om het stadje met een bezoekje te vereren. Het stratenpatroon is nog dezelfde als in de Middeleeuwen en daarom heeft het historische stadje sinds 1974 een beschermd stadsgezicht. Op een oppervlakte van een vierkante kilometer staan vele oude en gerestaureerde huizen en monumentale gebouwen. Doesburg De beste manier om Doesburg te ontdekken is met een stadswandeling. De wandeling is in een half uur te doen, maar wie bezoekjes wil brengen aan musea, kerken en kloosters moet rekenen op een halve dag. Een goed beginpunt is de Waag. Hierin is Stadsbierhuys De Waag gevestigd. Dit café restaurant is het oudste café en behoort tot de be

Gambiaanse gewoonten

In november 2013 was ik met mijn vriendin in Gambia en maakte ik kennis met de gewoonten en (eigen)aardige gebruiken van de 'Smiling Coast van Afrika' zoals dit West-Afrikaanse land genoemd wordt. Via een kennis, die eerder in het jaar in Gambia was, had ik de naam van een betrouwbare gids doorgekregen. Hij werkte bij een lokaal reisbureau, gevestigd voor het hotel waar we verbleven. Het kantoortje, dat er niet erg uitnodigend uitzag, bestond uit vier muren van klei, met twee ingangen waarin geen deur zat en een laaghangend rieten dak. Aangekomen bij het reisbureau kwam er direct een man op ons af. Hij stelde zich voor als Lamin. Ah, dat was toevallig, dat was de naam die ik doorgekregen had van mijn kennis. Bijzonder dat we direct de juiste persoon hadden. Ik haalde nog even voor de zekerheid de opgeschreven naam erbij: Andy Lamin Sanneh stond er. Ik liet hem het briefje zien en vroeg of hij dit was. 'It's not me', zei hij. We moesten zijn collega hebben die ook La