Doorgaan naar hoofdcontent

Out of Africa

Tijdens onze reis met een safaritruck door zuidelijk Afrika zijn mijn vriendin en ik aangekomen in de toeristische hoofdstad van Botswana, Maun. Vanaf hier gaan we verder per Cessna naar de grootste binnenlandse delta van de wereld, de Okavango Delta. De komende drie dagen brengen we door in een private game lodge te midden van moerassen en kanalen en tussen de wilde dieren van de Delta.

Tijdens de vlucht komen beelden van de film 'Out of Africa' naar boven en wanen we ons Meryl Streep en Robert Redford. We vliegen over de enorme watermassa en zien olifanten door het moeras lopen.


Boven de Okavango Delta - Botswana

Na een zacht landing op een strip van een klein eiland worden we opgewacht door personeel van de lodge. Met een jeep worden we naar het kamp gebracht. Ons tijdelijke onderkomen ligt prachtig middenin de natuur aan het water. Vanaf de veranda kijken we uit over het moerasgebied. We zien olifanten lopen en visarenden over het water scheren. We slapen in het laatste tentje aan het "Leeuwenbos"-pad.  Achter onze tent stroomt een smal stroompje.

Veranda van de campsite - Botswana

Het werd een onrustige nacht. Het was ons afgeraden om de tent in het donker te verlaten, maar ja, dan moet je natuurlijk elke keer plassen. En met een lawaaiig nijlpaard achter onze tent is dat niet aan te raden. Direct bij het ochtendgloren rennen we snel naar de openlucht badkamer.

Openlucht badkamer

Na het ontbijt genieten we op de veranda van het uitzicht. Bont gekleurde vogels voeren een ware show op en bootjes met toeristen varen langs. In de verte verschijnen smalle bootjes. In elk bootje staat een man en duwt het bootje vooruit met behulp van een lange stok in het water. Ze komen voor ons want we gaan vandaag met de mokoro, want zo heet het bootje, op safari.
Per tweetal nemen we plaats in de mokoro's. De enige instructie die we krijgen is om alle lichaamsdelen binnenboord te houden!

Polar Okavango Delta - Botswana

Onze 'poler' heet William. Langzaam verdwijnt de campsite uit het zicht en stilletjes glijden we door het bewegingsloze water. Ik begin respect voor William en zijn collega's te krijgen, want het het 'polen' is behoorlijk zwaar werk.

We zien olifanten op de oevers en diverse vogels zoals arenden. We leggen aan bij een eilandje en maken een wandeling onder begeleiding van een gids. Plots schiet er een kudde gazelles langs ons. De spanning stijgt even, want de kans dat ze zijn opgejaagd door een roofdier maakt dat wij net als de gazelles ook prooi zijn. Gelukkig is er geen gevaarlijk roofdier te zien en lopen we behoedzaam verder, terwijl de gids over het gebied vertelt. Even later passeren bavianen en olifanten ons op gepaste afstand.
Wrattenzwijn

Tijdens de lunch op de campsite worden we getrakteerd op een bezoekje van een paar wrattenzwijnen, die onderaan de trap van de veranda een vete uitvechten. Uiteindelijk verdwijnen de zwijnen en kunnen we ons gaan opmaken voor deel twee van ons avontuur. We stappen weer in de houten kano en vervolgen onze tocht door het moerasgebied met zijn rietkragen, eilandjes en ondiepe stroompjes.


In de verte is er beweging in het water. Er zitten nijlpaarden en misschien ook krokodillen. Een benauwd gevoel bekruipt me even als ik bedenk dat nijlpaarden over de bodem lopen en heel gemakkelijk ons bootje omver kunnen werpen in het ondiepe water. We stoppen bij het riet aan de rand van een stuk open water. Vijftig meter voor ons liggen de nijlpaarden naar ons te loeren, waarbij ze zich afwisselend boven en onder water begeven.



Okavango Delta - Botswana

De zon zakt en snel zal het donker worden. In de verte vormen zich wolken aan de horizon en spoedig zal er een flinke onweersbui ontstaan. We komen droog aan bij onze kamp en zien in de verte het onweer. Een prachtig spektakel van lichtflitsen en donkere wolken die samen een angstaanjagend tafereel vormen.

Okavango Delta - Botswana

De tweede nacht verloopt beter dan de eerste en we worden uitgerust wakker. Klaar om te vertrekken. We worden naar de strip gebracht waar ons vliegtuigje klaarstaat In een enorme stofwolk van onze voorganger stijgen we op vanaf de hobbelige strip en vervolgen we onze reis, op weg naar een nieuw avontuur.

Populaire posts van deze blog

Route 62

Amerika heeft Route 66, die dwars door de VS loopt van Chicago naar Los Angeles. Ook Zuid-Afrika heeft zijn eigen Route: Route 62. Dit is de langste wijnroute van de wereld die loopt van Kaapstad naar Port Elizabeth. Wijngaarden Route 62 is de alternatieve route voor de N2 tussen Kaapstad en Port Elizabeth. De schilderachtige route slingert door vele landschappen van de Oost- en Westkaap. Onderweg rijd je door wijnvelden van o.a. Robertson, de fruitgaarden van Barrydale, de Karoo woestijn, langs mooie plaatsjes, watervallen en bergpassen. Swartberg-pas Calitzdorp is bekend om haar port, Montagu om zijn Muscadel. Montagu heeft daarnaast ook heetwaterbronnen. Oudtshoorn is dé struisvogel hoofdstad. Bekende passen en kloven zijn de Cogmanskloof en de Swartbergpas. Route 62 - Zuid-Afrika Bijzondere stops langs de route zijn  Ronnie's sex shop   en Diesel and Creme Route 62 Zuid-Afrika

Mosterdstad Doesburg

Doesburg is vooral beroemd om haar mosterd. Maar daarnaast geniet Doesburg als een van de weinige steden van Nederland grote bekendheid vanwege haar gerestaureerde binnenstad en vestingwerken. En, gelegen aan de IJssel en Oude IJssel, is deze Hanzestad ook een stad aan het water. Deze drie kenmerken maken Doesburg aantrekkelijk en het zeer de moeite waard om het stadje met een bezoekje te vereren. Het stratenpatroon is nog dezelfde als in de Middeleeuwen en daarom heeft het historische stadje sinds 1974 een beschermd stadsgezicht. Op een oppervlakte van een vierkante kilometer staan vele oude en gerestaureerde huizen en monumentale gebouwen. Doesburg De beste manier om Doesburg te ontdekken is met een stadswandeling. De wandeling is in een half uur te doen, maar wie bezoekjes wil brengen aan musea, kerken en kloosters moet rekenen op een halve dag. Een goed beginpunt is de Waag. Hierin is Stadsbierhuys De Waag gevestigd. Dit café restaurant is het oudste café en behoort tot de be

Gambiaanse gewoonten

In november 2013 was ik met mijn vriendin in Gambia en maakte ik kennis met de gewoonten en (eigen)aardige gebruiken van de 'Smiling Coast van Afrika' zoals dit West-Afrikaanse land genoemd wordt. Via een kennis, die eerder in het jaar in Gambia was, had ik de naam van een betrouwbare gids doorgekregen. Hij werkte bij een lokaal reisbureau, gevestigd voor het hotel waar we verbleven. Het kantoortje, dat er niet erg uitnodigend uitzag, bestond uit vier muren van klei, met twee ingangen waarin geen deur zat en een laaghangend rieten dak. Aangekomen bij het reisbureau kwam er direct een man op ons af. Hij stelde zich voor als Lamin. Ah, dat was toevallig, dat was de naam die ik doorgekregen had van mijn kennis. Bijzonder dat we direct de juiste persoon hadden. Ik haalde nog even voor de zekerheid de opgeschreven naam erbij: Andy Lamin Sanneh stond er. Ik liet hem het briefje zien en vroeg of hij dit was. 'It's not me', zei hij. We moesten zijn collega hebben die ook La