Doorgaan naar hoofdcontent

Antigua

Spectaculair ingebed tussen drie vulkanen in de vallei van Panchoy ligt de best bewaarde Spaanse koloniale stad van Centraal Amerika: Antigua. Koloniale gebouwen, gekleurde huizen, Middeleeuwse hobbelige straatkeien, kerken, ruïnes en parkjes, dat is Antigua in het kort. Dolen door de historische straatjes van Antigua is een belevenis. Gun jezelf een blik op de patio's die verscholen liggen achter enorme deuren.

Klokkentoren Antigua

Tijdens de Spaanse overheersing was Antigua de hoofdstad van Midden-Amerika. De stad is door aardverschuivingen een paar keer verlegd. Na vele aardbevingen waarvan degene in 1773 de grootste was, is de hoofdstad verhuisd naar Guatemala stad. De vele (kerk)ruïnes zijn stille getuigen van deze grillen van de natuur. ‘La Antigua Guatemala’, zoals de stad officieel heet, staat op de UNESCO wereldlijst van beschermd cultureel erfgoed.

Kerkruïne Antigua

Antigua is hét centrum in Midden-Amerika om goed en goedkoop Spaans te leren. Er zijn hier tientallen taalscholen. Het is veel goedkoper dan studeren in Spanje en je krijgt altijd een privé-leraar. Een cursus Spaans is mooi te combineren met vrijwilligerswerk: helpen op schooltjes, verzorging van ouderen of gehandicapten, want Guatemala is nog zeer arm.

Het knusse Parque Central is het kloppend hart van Antigua. Het park werd ooit aangelegd voor stierengevechten en parades. Het centraal gelegen park is nu een heerlijke plek de stad aan je voorbij te laten trekken onder het genot van een kopje koffie. Natuurlijk kun je ook je Spaans nog even door nemen. Andere koloniale aanraders zijn het klooster Las Capuchinas en de kathedralen Santo Domingo en Iglesia de Nuestra Señora de la Merced.



Antigua wordt omgeven door drie spectaculaire vulkanen: Acatenango (3976 m), Fuego (3763 m) en Agua (3766 m). De Fuego is een nog actieve vulkaan.

Guatemala is ook bekend om zijn weefkunst. Een van de populaire souvenirs in Antigua zijn de omslagdoeken die door de vrouwelijke Maya's gedragen worden. Voor sieraden ga je naar de jadewinkel.

Populaire posts van deze blog

Route 62

Amerika heeft Route 66, die dwars door de VS loopt van Chicago naar Los Angeles. Ook Zuid-Afrika heeft zijn eigen Route: Route 62. Dit is de langste wijnroute van de wereld die loopt van Kaapstad naar Port Elizabeth. Wijngaarden Route 62 is de alternatieve route voor de N2 tussen Kaapstad en Port Elizabeth. De schilderachtige route slingert door vele landschappen van de Oost- en Westkaap. Onderweg rijd je door wijnvelden van o.a. Robertson, de fruitgaarden van Barrydale, de Karoo woestijn, langs mooie plaatsjes, watervallen en bergpassen. Swartberg-pas Calitzdorp is bekend om haar port, Montagu om zijn Muscadel. Montagu heeft daarnaast ook heetwaterbronnen. Oudtshoorn is dé struisvogel hoofdstad. Bekende passen en kloven zijn de Cogmanskloof en de Swartbergpas. Route 62 - Zuid-Afrika Bijzondere stops langs de route zijn  Ronnie's sex shop   en Diesel and Creme Route 62 Zuid-Afrika

Mosterdstad Doesburg

Doesburg is vooral beroemd om haar mosterd. Maar daarnaast geniet Doesburg als een van de weinige steden van Nederland grote bekendheid vanwege haar gerestaureerde binnenstad en vestingwerken. En, gelegen aan de IJssel en Oude IJssel, is deze Hanzestad ook een stad aan het water. Deze drie kenmerken maken Doesburg aantrekkelijk en het zeer de moeite waard om het stadje met een bezoekje te vereren. Het stratenpatroon is nog dezelfde als in de Middeleeuwen en daarom heeft het historische stadje sinds 1974 een beschermd stadsgezicht. Op een oppervlakte van een vierkante kilometer staan vele oude en gerestaureerde huizen en monumentale gebouwen. Doesburg De beste manier om Doesburg te ontdekken is met een stadswandeling. De wandeling is in een half uur te doen, maar wie bezoekjes wil brengen aan musea, kerken en kloosters moet rekenen op een halve dag. Een goed beginpunt is de Waag. Hierin is Stadsbierhuys De Waag gevestigd. Dit café restaurant is het oudste café en behoort tot de be

Gambiaanse gewoonten

In november 2013 was ik met mijn vriendin in Gambia en maakte ik kennis met de gewoonten en (eigen)aardige gebruiken van de 'Smiling Coast van Afrika' zoals dit West-Afrikaanse land genoemd wordt. Via een kennis, die eerder in het jaar in Gambia was, had ik de naam van een betrouwbare gids doorgekregen. Hij werkte bij een lokaal reisbureau, gevestigd voor het hotel waar we verbleven. Het kantoortje, dat er niet erg uitnodigend uitzag, bestond uit vier muren van klei, met twee ingangen waarin geen deur zat en een laaghangend rieten dak. Aangekomen bij het reisbureau kwam er direct een man op ons af. Hij stelde zich voor als Lamin. Ah, dat was toevallig, dat was de naam die ik doorgekregen had van mijn kennis. Bijzonder dat we direct de juiste persoon hadden. Ik haalde nog even voor de zekerheid de opgeschreven naam erbij: Andy Lamin Sanneh stond er. Ik liet hem het briefje zien en vroeg of hij dit was. 'It's not me', zei hij. We moesten zijn collega hebben die ook La