Onze gids Andy, waarmee we al een paar keer op pad zijn geweest in Gambia, wil ons graag zijn net aangekocht stuk land laten zien. Vanwege de drukte van de grote stad is hij al een tijd op zoek geweest naar een stuk land en heeft nu een rustig plekje gevonden in een nieuw te ontwikkelen buitengebied. Met Ali Baba, die we al kennen van eerdere ritjes, vertrekken we richting Brufut in het zuiden. We worden afgezet bij een zandweg ergens langs de weg. Na 100 meter maken de geluiden van de straat plaats voor de rust van de bush.
We slaan rechtsaf een bospad in, dat langzaam smaller wordt en waarbij het gras steeds hoger groeit. We zien veel bloemen en hier en daar een boom. Geluiden van krekels, vogels en de ruisende wind is het enige geluid. Af en toe staat er een huisje van leem met een golfplaten dak, sommige half ingestort door hevige aanhoudende regenval in het regenseizoen. Daarnaast zien we ook stenen huizen, die eigendom zijn van rijke Gambianen of expats. Sommige zijn nog in aanbouw. Pas als er weer geld is worden er werklui ingehuurd om weer een deel te bouwen.
Na een half uur bereiken we het land van Andy. Twee jonge mannen, de broer van Andy en zijn vriend, zijn bezig met het maken van bouwstenen van leem. Ze hebben een termietenheuvel uitgegraven en mengen het zand met water uit de waterput van de buurman en storten het leem in een mal. Achterin het land wordt de vorm te drogen gelegd. Later wordt hier dan een huis van gebouwd. Per dag worden er zo ongeveer 150 stenen gemaakt. De regentijd is gelukkig voorbij, dus de stenen kunnen niet meer verregenen, want anders kun je weer helemaal opnieuw beginnen. Een stukje land is een goede investering: je koopt een stuk land en vervolgens heb je geen verplichtingen meer zoals huur of een hypotheek.
Na een thee laten we de mannen alleen en lopen we verder met Andy. We verlaten Brufut en lopen via een mooie route met prachtige vegetatie en kleurige vogeltjes naar Nema. Onderweg zien we diverse kleine verspreide huizen waar vrouwen en kinderen rondlopen, de mannen werken of zijn op zoek naar werk.
Na en paar kleinere glibberpartijen waar we niet verder dan de enkels onder water staan lopen we verder en laten we de open vlakte achter ons. Nadat onze voeten opgedroogd zijn doen we de schoenen weer aan en lopen we verder de bush weer in.
We komen in een prachtig stukje natuur met palmen, olifantenbomen en kleine nederzettingen. De jeugd uit de omgeving verzamelt zich rondom ons en het aantal vermenigvuldigt zich na elke 10 meter. Op een gegeven moment sommeert Andy hen om toch vooral terug te keren naar hun 'mammie'.
Langzaam maakt het groen van de bush plaats voor het geel van het zand en het wit van de huizen in de straten van Tanji.
We ruiken de zee, de mensen worden talrijker, er ligt afval langs de straat en het lawaai neemt navenant toe. De zandweg kruist de verharde kustweg en aan de andere kant mengen we ons in de de drukte van de vissers, verkopers en toeristen. Lees hier verder over Tanji.
 |
| Kleurrijke vogels |
We slaan rechtsaf een bospad in, dat langzaam smaller wordt en waarbij het gras steeds hoger groeit. We zien veel bloemen en hier en daar een boom. Geluiden van krekels, vogels en de ruisende wind is het enige geluid. Af en toe staat er een huisje van leem met een golfplaten dak, sommige half ingestort door hevige aanhoudende regenval in het regenseizoen. Daarnaast zien we ook stenen huizen, die eigendom zijn van rijke Gambianen of expats. Sommige zijn nog in aanbouw. Pas als er weer geld is worden er werklui ingehuurd om weer een deel te bouwen.
Na een half uur bereiken we het land van Andy. Twee jonge mannen, de broer van Andy en zijn vriend, zijn bezig met het maken van bouwstenen van leem. Ze hebben een termietenheuvel uitgegraven en mengen het zand met water uit de waterput van de buurman en storten het leem in een mal. Achterin het land wordt de vorm te drogen gelegd. Later wordt hier dan een huis van gebouwd. Per dag worden er zo ongeveer 150 stenen gemaakt. De regentijd is gelukkig voorbij, dus de stenen kunnen niet meer verregenen, want anders kun je weer helemaal opnieuw beginnen. Een stukje land is een goede investering: je koopt een stuk land en vervolgens heb je geen verplichtingen meer zoals huur of een hypotheek.
 |
| Lemen stenen maken voor een huis |
Na een thee laten we de mannen alleen en lopen we verder met Andy. We verlaten Brufut en lopen via een mooie route met prachtige vegetatie en kleurige vogeltjes naar Nema. Onderweg zien we diverse kleine verspreide huizen waar vrouwen en kinderen rondlopen, de mannen werken of zijn op zoek naar werk.
We komen op een uitgestrekte vlakte waar nog een klein beetje water stroomt in een nagenoeg opgedroogde rivier. We lopen een klein stukje door ondiep water waar we tot de knieën in staan. De bodem is enorm glibberig, dus ik neem kleine stapjes om vooral niet te vallen, omdat ik anders mijn camera kan afschrijven.
Nema
We komen in een prachtig stukje natuur met palmen, olifantenbomen en kleine nederzettingen. De jeugd uit de omgeving verzamelt zich rondom ons en het aantal vermenigvuldigt zich na elke 10 meter. Op een gegeven moment sommeert Andy hen om toch vooral terug te keren naar hun 'mammie'.
Langzaam maakt het groen van de bush plaats voor het geel van het zand en het wit van de huizen in de straten van Tanji.
Wonen in de bush
We ruiken de zee, de mensen worden talrijker, er ligt afval langs de straat en het lawaai neemt navenant toe. De zandweg kruist de verharde kustweg en aan de andere kant mengen we ons in de de drukte van de vissers, verkopers en toeristen. Lees hier verder over Tanji.
 |
| Tanji |