Doorgaan naar hoofdcontent

Van Curitiba naar Paranaguá per trein

In het zuiden van Brazilië rijdt tussen Curitiba en Paranaguá een nostalgische trein. De antieke trein daalt af vanuit het op 900 meter gelegen frisse Curitiba via het Atlantisch regenwoud met watervallen, bergruggen en valleien naar de tropische laaglanden aan de kust. Onderweg passeer je dorpjes, gammele bruggen en donkere tunnels. Af en toe wordt het zicht geheel ontnomen door de laaghangende wolken.

Trein Curitiba - Morretes / Paranaguá

De universiteitsstad Curitiba is de hoofdstad van de provincie Paraná. Het is een moderne stad en wordt ook wel de groenste stad van Brazilië genoemd. Curitiba heeft een aantal bezienswaardigheden.

Bijzondere planten uit diverse landen zijn te vinden in de botanische tuin. De tuin is bekend vanwege de enorme kas die je in de wijde omtrek al kunt zien. Dit boegbeeld van de stad is gebaseerd op het Londen Crystal Palace. De botanische tuin is een relaxplek voor zowel inwoners als toeristen. In de tuin is ook een museum en bibliotheek te vinden.

Het Oscar Niemeyer Museum dankt haar naam aan de architect Oscar Niemeyer. Je vindt hier naast moderne kunst ook een aantal kamers die volledig gewijd zijn aan fotografie. Het gebouw 'Het Oog' is een echte eyecatcher.

Op de plaats waar Curitiba ooit gesticht is in 1693 staat de Basilica kathedraal of Igreja de Nossa Senhorada Luz dos Pinhais.
Naast al het moderne heeft Curitiba ook een historisch deel, dat Largo da Ordem wordt genoemd. Hier staat o.a. het oudste huis van Curitiba, Casa Romário Martins.

Botanische tuin, Zicht op Curitiba

Morretes is een sfeervol historisch stadje dat ligt rond de rivier Nhundiaquara. Morretes is een slenterplaatsje, waar je, terwijl je over de keienstraatjes loopt, kunt genieten van de charmante winkeltjes en de mooie oude gebouwen. De huizen langs de rivier zijn prachtig. Gebruik hier de lunch bij een restaurant met uitzicht over de rivier. Morretes staat bekend om haar Barreado, een van oorsprong Portugese stoofpotlunch die je niet mag missen. Met een Cachaca, de lokale alcoholische specialiteit, maakt het je lunch helemaal compleet.

Morretes Brazilië


Populaire posts van deze blog

Route 62

Amerika heeft Route 66, die dwars door de VS loopt van Chicago naar Los Angeles. Ook Zuid-Afrika heeft zijn eigen Route: Route 62. Dit is de langste wijnroute van de wereld die loopt van Kaapstad naar Port Elizabeth. Wijngaarden Route 62 is de alternatieve route voor de N2 tussen Kaapstad en Port Elizabeth. De schilderachtige route slingert door vele landschappen van de Oost- en Westkaap. Onderweg rijd je door wijnvelden van o.a. Robertson, de fruitgaarden van Barrydale, de Karoo woestijn, langs mooie plaatsjes, watervallen en bergpassen. Swartberg-pas Calitzdorp is bekend om haar port, Montagu om zijn Muscadel. Montagu heeft daarnaast ook heetwaterbronnen. Oudtshoorn is dé struisvogel hoofdstad. Bekende passen en kloven zijn de Cogmanskloof en de Swartbergpas. Route 62 - Zuid-Afrika Bijzondere stops langs de route zijn  Ronnie's sex shop   en Diesel and Creme Route 62 Zuid-Afrika

Mosterdstad Doesburg

Doesburg is vooral beroemd om haar mosterd. Maar daarnaast geniet Doesburg als een van de weinige steden van Nederland grote bekendheid vanwege haar gerestaureerde binnenstad en vestingwerken. En, gelegen aan de IJssel en Oude IJssel, is deze Hanzestad ook een stad aan het water. Deze drie kenmerken maken Doesburg aantrekkelijk en het zeer de moeite waard om het stadje met een bezoekje te vereren. Het stratenpatroon is nog dezelfde als in de Middeleeuwen en daarom heeft het historische stadje sinds 1974 een beschermd stadsgezicht. Op een oppervlakte van een vierkante kilometer staan vele oude en gerestaureerde huizen en monumentale gebouwen. Doesburg De beste manier om Doesburg te ontdekken is met een stadswandeling. De wandeling is in een half uur te doen, maar wie bezoekjes wil brengen aan musea, kerken en kloosters moet rekenen op een halve dag. Een goed beginpunt is de Waag. Hierin is Stadsbierhuys De Waag gevestigd. Dit café restaurant is het oudste café en behoort tot de be

Gambiaanse gewoonten

In november 2013 was ik met mijn vriendin in Gambia en maakte ik kennis met de gewoonten en (eigen)aardige gebruiken van de 'Smiling Coast van Afrika' zoals dit West-Afrikaanse land genoemd wordt. Via een kennis, die eerder in het jaar in Gambia was, had ik de naam van een betrouwbare gids doorgekregen. Hij werkte bij een lokaal reisbureau, gevestigd voor het hotel waar we verbleven. Het kantoortje, dat er niet erg uitnodigend uitzag, bestond uit vier muren van klei, met twee ingangen waarin geen deur zat en een laaghangend rieten dak. Aangekomen bij het reisbureau kwam er direct een man op ons af. Hij stelde zich voor als Lamin. Ah, dat was toevallig, dat was de naam die ik doorgekregen had van mijn kennis. Bijzonder dat we direct de juiste persoon hadden. Ik haalde nog even voor de zekerheid de opgeschreven naam erbij: Andy Lamin Sanneh stond er. Ik liet hem het briefje zien en vroeg of hij dit was. 'It's not me', zei hij. We moesten zijn collega hebben die ook La